"Wie het probleem niet durft benoemen, kan het zeker niet oplossen"

Is dat dan niet significant?

Als er mensen na de aanslagen zijn die hun vuist ballen en ‘YES’ zeggen, dan stel ik mij daar serieuze vragen bij. Zijn die daden niet veelbetekenend of ‘significant’?

Alle andere politieke partijen stelden zich gisteren tijdens het actuadebat in de Kamer blijkbaar meer vragen over de betekenis van het woord ‘significant’ dan dat ze echt bezig waren met het erkennen van de problemen.

De voorbeelden van de laatste weken zijn legio. Denk maar aan de politiemensen bij de arrestatie van Abdeslam: ze werden met stenen bekogeld, er werd aan hun combi getrokken en gesleurd. Ook gisteren stond er nog een artikel in de krant: een aantal jongeren in Mechelen hebben straatwerkers bejegend en gedreigd met de woorden dat IS op komst is en hen zal onthoofden. Zijn die voorbeelden niet veelbetekenend? Zijn die voorbeelden niet significant?

We mogen zulke zaken niet stilzwijgen, we mogen zulke zaken niet ontkennen. We moeten er effectief iets aan doen! We moeten pogen hun harten terug te winnen indien dit nog kan, maar zij die de uitgestoken hand blijven weigeren, wat met hen? Dus ja, na die gruwel van 22 maart is zelfs één iemand die dit toejuicht voor mij significant en veelbetekenend. Ik hoop dat we zoiets nooit meer moeten meemaken.

Richten wij onze pijlen telkens op 1 doelgroep? Absoluut en volmondig ja! We moeten onze pijlen volop richten op diegenen die het vandaag voor ons allemaal aan het verpesten zijn: zij die daden van terreur en IS verheerlijken.